Weetjes:

Een whippet heeft het nodig om een deel van je gezin te zijn. Dit is geen hond die je weg kan steken in een andere kamer of bench, tot je een zin hebt om hem aandacht te geven. Het is echt geen hond om steeds allen te laten ook niet in de tuin. Wees daarom voorbereid om een nieuw gezinslid er bij te nemen, dat is precies wat je doet zodra er een whippet in huis komt.

Er zijn verschillende theorieën over zijn oorsprong.

De eerste is dat hij altijd heeft bestaan net zoals hun grote broer de greyhound.

Die beschikt over afbeeldingen van duizenden jaren voor onze tijdrekening. Daaruit blijkt dat er toen al wedstrijden werden gehouden met greyhounds en dus ook reeds een bewuste fok van de dieren aan de gang was. In de tweede eeuw schrijft de Griek Arrian reeds een boek over wedstrijden met greyhounds. Ten tijde van het oude Egypte worden er ook afbeeldingen gevonden van kleiner greyhounds. Al is die onderscheiding niet echt al sluitend te benoemen. De kleine broertjes 'Italiaanse windhondjes' waren er toen ook al. Dus wat werd er precies afgebeeld? Als men op de lichaamsbouw afgaat zouden het inderdaad whippets kunnen zijn.

Voorbeelden uit kunstwerken toont aan dat er aan het einde van de 17de eeuw wel degelijk whippets rondliepen. Er zijn bronzen beelden van whippets uit de 19de eeuw die duidelijk laten blijken dat ze er toen al waren. Waarschijnlijk zijn ze ten tijde van het Romeinse rijk in Groot-Brittannië verzeild.

De tweede theorie is wat anders.

Daar volgen we een andere denkpiste. Zo zouden ze afstammen van de pharaohond die naar Engeland meekwam tijdens de Romeinse invasie. Dan zitten we met een onbekende tijdsperiode tot in het begin van de 11de eeuw. Toen was er een wet 'Forest-Law' die reeds van omstreeks 1014 in voegen was. Die wet zegde dat enkel nobelmanen een greyhound mochten bezitten. In Wales was er zelfs een wet die een moord op een greyhounds gelijkstelde aan een moord op een mens. Deze sport werd dus exclusief voor de rijken. In het midden van de 18de eeuw begonnen de kleinere grey's zich ook naar de gewone mens te verspreiden. Bewust werden deze dan gefokt met kleine terriërs waaronder mogelijks de Bedlington Terrier. Op die manier kregen ze dus kleinere maar ook veel krachtigere honden. Op het platteland waren ze goed om extra eten op tafel te krijgen. Hun jacht instinct was super en door de kruising met de terriërs zijn ze ook de enigste windhond met een goede reukzin. Dus een zichtjager die ook nog eens op geur kan werken, de perfecte moordmachine voor klein wild. De fabrieksarbeiders en de mijnwerkers gebruikten ze als gezinshond en als entertainment. Toen stond hij bekend als 'snap dog' en werd er coursing mee gedaan. Zo werden er dus weddenschappen gedaan, welke hond kon de meeste konijnen of ratten doodbijten. Die werden in een afgesloten ruimte gezet samen met twee honden. De kruising met de terriër bracht dus de mogelijkheid om in 1 beet een konijn te vermoorden. Het resultaat van al die kruisingen? Zeer taaie en bewegelijke zichthonden. Later werd dit volksvermaak aan banden gelegd. Dan zijn ze begonnen met  de rag racing. Al snel kregen ze de bijnaam "poor man's greyhound," of de  "poor man's race horse." Rag racing werd gedaan overal waar ze maar konden. Op een rechtstuk van 200yard ging het baasje aan het einde staan en maakte de aandacht met een stuk vod. Wie het eerst bij z'n baasje was had gewonnen. Op dat moment werd snelheid de vuistregel voor de fok. De inbreng van terriërbloed was dan ook niet meer nodig.

De whippet word pas in 1890 erkent als ras door de Britse Kennel Club.

Maar in 1888 was de eerste whippet al herkent door de Amerikaanse Kennel Club.

Die allereerste whippet droeg de naam Jack Dempsey, en was geboren op 23 September 1885.

Sint-Hubertus registreert pas de eerste whippet in 1910.